Opóźnienie rozwoju jest powszechne u dzieci pozbawionych normalnej stymulacji sensorycznej – na przykład u wcześniaków i niektórych dzieci przebywających w placówkach opiekuńczych.
Dotyk stał się ważnym sposobem na ułatwienie wzrostu i rozwoju; pozytywne efekty dodatkowej stymulacji mechanosensorycznej zostały wykazane w wielu organizmach, od larw robaków przez młode szczury po ludzkie niemowlęta.
Modele zwierzęce są wykorzystywane do wyjaśnienia mechanizmów komórkowych i molekularnych leżących u podstaw tych efektów.
U szczurów ilość lizania przez matkę otrzymana jako szczenię ma głęboki wpływ na zachowanie i fizjologię dorosłego osobnika; u mikroskopijnych nicieni Caenorhabditis elegans fizyczne interakcje z innymi robakami sprzyjają wzrostowi i zwiększają reakcję dorosłych na bodźce mechanosensoryczne.
Dzięki zrozumieniu podstawowych mechanizmów, a także czasu i stopnia stymulacji wymaganej do pełnego odwrócenia skutków deprywacji we wczesnym dzieciństwie, można opracować strategie, aby jak najlepiej pomóc potrzebującym.
